Masz stronę, a na niej swoje produkty. Masz też pomysł, jak przyciągnąć uwagę odwiedzających — popup z kodem rabatowym albo zaproszeniem do newslettera.
Tylko że Twój zespół techniczny ma akurat pełne ręce roboty. Nowe moduły, aktualizacje, integracje…
A Ty nie chcesz być tą osobą, która „znów coś wrzuca do backlogu”.
Na szczęście, wcale nie musisz.
Programiści mają ważniejsze rzeczy na głowie — i dobrze
To nie jest tekst przeciwko programistom. Wręcz przeciwnie — oni robią rzeczy, bez których cała strona by nie działała.
Ale popup? To nie kolejny system logowania ani nowy moduł sklepu.
To mały element marketingowy, który możesz wdrożyć samodzielnie bez dotykania kodu strony.
Zamiast prosić o dostęp do FTP, stagingu czy repozytorium, możesz użyć Google Tag Managera (GTM).
To narzędzie, które pozwala dodać nowe elementy na stronie — bez ryzyka, że coś popsujesz,
bez dawania nowym osobom dostępu do serwera, za to z pełną kontrolą nad tym, jak to wygląda.
Bezpiecznie, szybko i spójnie z Twoją stroną
GTM działa jak zewnętrzna warstwa — coś w rodzaju „panelu zarządzania pomysłami marketingowymi”.
Możesz tam wstawić popup w formie tagu HTML, określić, kiedy ma się wyświetlać (np. po 5 sekundach lub przy wyjściu ze strony) i na jakich podstronach ma działać.
Nie ingerujesz w kod strony — więc nie ma ryzyka, że cokolwiek się rozsypie.
A jeśli dodasz kilka linijek CSS-a, popup może wyglądać dokładnie jak element Twojej witryny.
Spójny z kolorystyką, czcionką i stylem — jakby od zawsze był tam na miejscu.
Co jest potrzebne, żeby popup działał
Popup nie pojawia się „znikąd” — potrzebuje kilku elementów, które razem tworzą całość:
HTML – czyli szkielet samego popupa (nagłówek, tekst, przycisk), np.
<div id="popup-backdrop">
<div id="popup" role="dialog">
<p>Zapisz się, zanim uciekniesz 😄</p>
<button id="close-popup" type="button">Zamknij</button>
</div>
</div>CSS – czyli wygląd: kolory, pozycjonowanie, tło, odstępy, np.
<style>
#popup-backdrop {
display: none;
position: fixed;
inset: 0;
background: rgba(0, 0, 0, 0.4);
align-items: center;
justify-content: center;
}
#popup {
background: #fff;
padding: 20px;
border-radius: 10px;
box-shadow: 0 0 10px rgba(0, 0, 0, 0.3);
text-align: center;
}
#popup button {
margin-top: 10px;
}
</style>JavaScript – czyli logika: po jakim czasie ma się pokazać, kiedy się zamyka, czy ma pojawiać się ponownie, np.
<script>
(function() {
function showPopup() {
var backdrop = document.getElementById('popup-backdrop');
if (backdrop) {
backdrop.style.display = 'flex';
}
}
function closePopup() {
var backdrop = document.getElementById('popup-backdrop');
if (backdrop) {
backdrop.style.display = 'none';
}
}
if (document.readyState === 'loading') {
document.addEventListener('DOMContentLoaded', function() {
setTimeout(showPopup, 5000);
});
} else {
setTimeout(showPopup, 5000);
}
document.addEventListener('click', function(e) {
if (e.target && e.target.id === 'close-popup') {
closePopup();
}
});
})();
</script>To wszystko można umieścić w jednym tagu typu Custom HTML w GTM.
Jeśli chcesz, popup może pojawiać się tylko raz na użytkownika (np. dzięki ciasteczkom),
albo tylko na konkretnych podstronach (np. z ofertą lub blogiem).
Brzmi technicznie? Trochę tak — ale wszystko da się zrobić krok po kroku, bez potrzeby grzebania w kodzie strony. Na dodatek GTM umożliwia podgląd tego co stworzysz jeszcze przed publikacją. Do czasu publikacji tylko ty widzisz wprowadzone zmiany. Ta funkcja to preview mode.
Co, jeśli nie czujesz się pewnie z kodem
Nie każdy musi umieć pisać HTML i JavaScript, a czasem po prostu nie ma na to czasu.
Jeśli Twoi programiści są wiecznie zajęci, a Ty chcesz wdrożyć popup w sposób bezpieczny i dopasowany do Twojej strony — mogę Ci w tym pomóc.
Zaprojektuję i wdrożę popup przez Google Tag Manager —
tak, żeby wyglądał jak część Twojej witryny i działał bez obciążania strony.
Podsumowanie
Popup to drobiazg, który może zrobić dużą różnicę w konwersji — ale nie musi stać się kolejnym zadaniem w backlogu.
Z Google Tag Managerem możesz działać samodzielnie, bez stresu i bez ingerencji w kod.
Bo czasem najlepsze rzeczy dzieją się nie wtedy, gdy czekasz na wdrożenie — tylko wtedy, gdy po prostu robisz to sam.